Een bouwchef in Parma verloor zijn Rolex van 16.000 euro in vers beton en eiste schadevergoeding van zijn werkgever. De rechtbank in Bologna oordeelde streng: zo’n duur sieraad hoort niet op de werkvloer en wees zijn claim af. De chef draait nu ook op voor 2.500 euro proceskosten. Het incident, dat de sociale media overspoelde, legt een scherpe scheidslijn bloot tussen eigen verantwoordelijkheid, werkethiek en het dragen van statussymbolen op risicovolle werkplekken.
Rolex opgeslokt door beton
Op een bouwplaats in Parma heeft een chef van de werf zijn exclusieve Rolex-horloge, met een waarde van ruim 16.000 euro, verloren in vers gestort beton. Tijdens het oplossen van een technisch probleem aan de betonpomp gleed het horloge van zijn pols en verdween het spoorloos tussen het natte cement. Pogingen samen met collega’s om het kostbare sieraad terug te vinden, bleven vruchteloos.
Rechter wijst schadeclaim af
De chef probeerde zijn verlies te verhalen op de werkgever en stelde dat het incident te wijten was aan defect materieel. De rechter van het Hof van Bologna oordeelde echter ferm: bij risicovol werk past geen luxe horloge. Het dragen van een dergelijk waardevol voorwerp getuigt volgens de rechtbank van onvoldoende professioneel inzicht en eigen roekeloosheid. De claim werd afgewezen en de chef werd veroordeeld tot het betalen van 2.500 euro proceskosten.
Bouwplaats geen plaats voor luxe
De uitspraak stelt een duidelijk precedent: dure persoonlijke eigendommen zijn niet zomaar beschermd op de werkvloer. Een Rolex op een bouwplaats wordt door de rechter als net zo onlogisch bestempeld als een zijden das in een fabriek of een paraplu bij een windhoos. Dit incident toont het belang van gezonde werkpraktijken en benadrukt dat het dragen van statussymbolen op gevaarlijke plekken riskant is. Zoals het gezegde op de bouw luidt: “Of het nu een Rolex of een goedkope klok is – om twaalf uur is het twaalf uur.”
Reacties op sociale media
Het verhaal gaat inmiddels viraal en zorgt voor veel discussie en spot op sociale media. De algemene teneur is weinig meelevend; veel mensen vragen zich af waarom iemand überhaupt zo’n kostbaar object meeneemt naar zijn werk. Suggesties als “beter een Casio van twintig euro dragen” en cynische opmerkingen over het showen van rijkdom zijn niet van de lucht. De boodschap is duidelijk: arbeid vraagt om gezond verstand, niet om uiterlijk vertoon.
Grenzen van verantwoordelijkheid
De casus laat zien waar de grens ligt tussen individuele vrijheid en collectieve verantwoordelijkheid op de werkvloer. De rechter is helder: materiële schade door roekeloos gedrag is niet de verantwoordelijkheid van de werkgever. Er wordt een analogie getrokken tussen het bijgevolg laten verdwijnen van het kostbare bezit in beton en het definitief verliezen van de zekerheid dat dure spullen bescherming genieten bij fysiek werk. Materialisme botst hier met professionele voorzichtigheid en risicobeheersing.
Latente boodschap voor werkend Nederland
Dit incident benadrukt een bredere maatschappelijke achtergrond: op de Nederlandse werkvloer horen luxeobjecten niet thuis. De rechtspraak verwacht van werknemers voorzichtigheid en verantwoordelijkheid. Het dragen van een dure Rolex kan niet als functioneel worden gezien en wordt zelfs als onprofessioneel beschouwd. De zaak herinnert eraan dat op het werk ‘veiligheid, verstand en gepaste uitrusting’ zwaarder wegen dan uiterlijk vertoon of status.
